Bonjour!

Hier ben ik weer. Heb de eerste week vakantie met de kids overleefd. Het was af en toe wel lastig, maar alles is goed gegaan en we hebben veel lol gehad! ( op een paar uitbarstingen van de kids en mij na.. ) Het communiceren met de kids gaat ook steeds beter. Af en toe kom ik niet uit mijn woorden, maar met handen en voeten werk snappen ze me wel! Dinsdag hadden we veel sneeuw dus hebben we heerlijk buiten gespeeld en een sneeuwpop gemaakt. Ik voelde me heel eventjes weer een kind! De rest van de week heeft het jammer genoeg geregend, dus moesten we ons binnen vermaken.

Deze week ben ik begonnen met mijn Franse lessen. Ik ben een instromer, want de klas is al in september begonnen. Het niveau ligt dus al best 'hoog', dus het wordt aanpoten voor me. Elisabeth heeft ook een Frans lesboek voor me gekocht, dus ik studeer thuis nu ook veel. Ben wel blij met deze nieuwe uitdaging, de lessen brengen weer wat verandering in een werkweek! Vind het een heerlik gevoel om weer een student te zijn. Muziekje op en schrijven maar...

Donderdag moest ik voor het eerst met de bus naar mijn Franse les. Dinsdag had Elisabeth me namelijk gebracht. En ik zou niet Mirjam heten als er niet wat grappigs gebeurde. En natuurlijk ging niets zoals het moest gaan...

Ik moet met de bus eerst naar ENSAM en dan overstappen op de U. Elisabeth brengt en haalt me meestal naar ENSAM vertelde ze me. Ik vond de bus U vrij snel en ik kwam netjes op tijd bij mijn Franse les aan. So far so good. Na de les vroeg ik of er nog meer mensen naar de bushaltes moesten en een man van mijn Franse les ( Komt uit India, klein, dik, baardje, eind jaren 20 gok ik ) vergezelde me. Ik ben zijn naam alweer vergeten, maar hij is hier in Metz voor zijn studie.Bij het busstation aangekomen, bleek dat ik mijn laatste bus ( U ) al gemist te hebben. De man uit India stelde voor om naar het centrum ( Republique ) te lopen met hem, om daar een bus naar huis te zoeken voor mij. ALLE bussen komen namelijk langs dat plein. Zo gezegd zo gedaan dus liep ik samen met mijn reisgenoot door de stad. Ondertussen belde ik Elisabeth maar ik kreeg haar niet te pakken (lees: een Frans vrouwtje praatte) en ze reageerde niet op mijn smsjes. Ook mocht ik met de telefoon van mijn reisgenoot ( zo noem ik hem maar voor het gemak ) bellen, maar opnieuw kregen we haar niet te pakken. Op het plein hebben mijn reisgenoot en ik alle buslijnen bekeken en uiteindelijk was er 1 lijn die dicht bij mijn huis zou stoppen. Mijn reisgenoot moest dezelfde hebben. Echter, we moesten nog een dik half uur wachten op deze bus. Ik raakte gezellig aan de praat met mijn reisgenoot en ik begon de hele situatie lachwekkend te vinden. ( Mijn reisgenoot zei dat hij me een 'interessant persoon vond.) Ondertussen stond Elisabeth al lang te wachten op mij bij ENSAM en ik kon haar niet bereiken. Uiteindelijk de bus in gestapt en halverwege de rit belde Elisabeth me. Zij had een half uur op de bus gewacht bij ENSAM, maar wat bleek nou, ik had de bus niet gemist, maar hij was gewoon niet komen opdagen! Toen Elisabeth me wilde bellen, bleek de batterij leeg te zijn van haar telefoon, dus moest ze eerst naar huis om die op te laden. En toen zag ze mijn smsjes natuurlijk. Ik zat nu in een 'goede' bus en ik moest bij de LAATSTE halte uitstappen. Nadat ik mijn reisgenoot er 100x van overtuigd had dat ik wel veilig thuis zou komen, stapte hij nadat hij me een ferme handdruk had gegeven halverwege de rit uit. Op een gegeven moment was iedereen uitgestapt en was ik nog alleen met de buschauffeur. Ik herkende de omgeving helemaal niet. En de buschauffeur vertelde dat er nog 3 haltes kwamen. Omdat Elisabeth had gezegd dat ik bij de laatste halte moest uitstappen, bleef ik in de bus. De buschauffeur vond mij wel erg interessant met mijn gebrekkig Frans, goede Engels en blonde krullen dus gingen we een praatje aan. Erg grappig allemaal. Ik moest Frans van hem praten, hij Engels (errrrrrug lachwekkend). Bij de laatste halte aangekomen herkende ik de omgeving nog steeds niet. Ik vond de hele situatie zo vreselijk lachwekkend dat ik echt dubbel lag van het lachen. De buschauffeur trouwens ook. We moesten echt keihard lachen. De buschauffeur vroeg om mijn straatnaam, die ik hem maar half kon vertellen. Dat was genoeg voor hem dus besloot hij met met de bus naar huis te brengen. MET DE BUS! Dus daar gingen we dan, op weg met de bus. Sinds ik hier ben heb ik nog niet zo hard gelachen als die avond. Halverwege de rit kwam Elisabeth me tegemoet rijden met de auto, dus ben ik overgestapt. Het was echt een gedenkwaardige avond, typisch Mirjam allemaal weer!

Vanavond vertrek ik naar Parijs. ( Jullie zullen wel denken: Parijs? Je kunt nog niet eens met de bussen in Metz overweg! Geloof me, ik denk net zo! ;) ) Elisabeth brengt me gelukkig naar het treinstation. In Parijs zal ik 3 daagjes bij Lotte vertoeven om vervolgens maandagavond vanuit Parijs de trein naar Montbeliard te pakken. Daar wonen de ouders van Elisabeth. Fred moet een paar dagen voor zijn werk naar Duitsland en aangezien het hier nog steeds vakantie is, besloot Elisabeth met de kids naar haar ouders te gaan, maandagochtend. Maar aangezien ik dan nog in Parijs ben, pak ik dus vanuit Parijs de trein naar Montbeliard. Ik kijk er wel erg naar uit, want ik vond de ouders van Elisabeth erg aardig! Als het goed is kom ik donderdagmiddag/avond weer terug!

Druk weekje voor de boeg dus, maar heb er wel zin in!

Sorry als sommige van jullie 10 mails van deze blog gekregen hebben. Ik had wat probleemjes met het uploaden!

Un grande bisou, Mirjam