Bonjour!

Ik dacht zomaar dat het wel weer eens tijd was voor een update vanuit la France. De maand mei stond vooral in het teken van vrije dagen. Dinsdag 1 mei was het le jour du travail. De Fransen vieren dat heel toepasselijk: Alle scholen zijn dicht en niemand hoeft te werken. We zijn deze dag naar een kasteel geweest, het drielanden punt, een Romeinse villa bezocht en tot slot in Saarland geweest. Bij dat laatste hadden we een prachtig uitzicht over een rivier die kronkelde, erg mooi!

Dinsdag 8 mei was hetl'armistice.Herdenking van de wapenstilstand in 1945. Deze dag zijn we naar een groot zwembad geweest wat resulteerde voor mij in een kapotte bikini en een afgebroken voortand. Maar, ik heb me uiteraard wel vermaakt!

Ik zou de woensdag voor Hemelvaart naar huis komen, maar dit werd het weekend voor Hemelvaart al, in verband met de begrafenis van mijn opoetje. Ondanks dat, heb ik een geweldige week op Urk gehad en een mooi kamp meegemaakt. Dat ik nu niet met pinksteren thuis was, vond ik wel erg jammer, maar een mens kan niet alles hebben he! ;)

Met de kids gaat verder ook alles goed. Ik heb al wel 2x een heel grote aanvaring met Romane gehad. Romane zegt dan vervolgens 'Mais je rien fait!' ( Maar ik heb niks gedaan! ) wat mij weer aan het twijfelen maakt. Heb ik het wel echt bij het rechte einde? Uiteindelijk had ik dat beide keren wel, maar werd Romane verder niet gestraft thuis, wat het voor mij weer extra lastig maakt de volgende x dat ze niet luistert! De kinderen pikken het Nederlands/Urkers ook lekker op. Vooral Alexis, hij kan al verscheidene liedjes in het Nederlands zingen. Soms praat ik ook gewoon Urkers tegen hem, en na een tijdje snapt hij het zelf wel! Haha.

Ook ben ik 1 keer naar een Bijbelstudie groep gegaan in Amneville. Het was wel eng om daar als buitenstaander zo binnen te stappen, maar de jeugd was gelukkig erg aardig en ik werd goed opgenomen in de groep! Er was een lezer die sprak over: 'Pourqoi prier?' (Waarom bidden? ) Erg interessante en leerzame avond gehad!

Om te komen op de titel van deze blog: er is hier een kinderliedje dat heet: 'Je fais pipi sur le gazon.' (Ik heb op het grasveld geplast.) Een erg grappig liedje. Ik zong dit liedje van de week toen Louise zei: C'est vrai? ( Echt waar?) Waarop ik vervolgens de tweeling vertelde dat wij in Nederland geen wc's hebben of een douche. Nou vooruit, wij hadden wel een douche ( het moet wel geloofwaardig blijven he! ), maar de buren niet. Dus wij plassen op het grasveld en douchen als het regent. De tweeling was vol ongeloof, maar ze geloofden het wel. De volgende dag kwam Romane thuis en zei dat niemand in haar klas haar geloofde toen ze vertelde dat de mensen in Nederland geen wc of douche hebben. Toen ik vroeg wat haar juffrouw hiervan zei, vertelde ze dat ze het de juf niet durfde zeggen, omdat ze bang was dat die haar ook niet zou geloven. Haha, die lekkere!

De tijd vliegt echt voorbij, wat inhoud dat ik nog maar een maandje hier in Metz ben, voordat ik weer voet op Nederlandse bodem zet. Ik ga die lekkertjes hier echt ongelooflijk missen, maar als het goed is komt mijn gastgezin me een keer opzoeken in Urk! Voordat ik naar Urk kom, wil ik graag nog een bezoekje aan Parijs brengen. ( Misschien met mijn lieve vriendinnetje Bertine? ) Volgende week is de grote builoft, dan trouwt Jeremy. De jurken voor de meiden zijn klaar, toneelstukjes zijn ingestudeerd en liedjes zijn geleerd. Ik ben erg benieuwd!

Het feit dat ik over een maand al naar Urk kom, maakt me ook een beetje 'angstig.' Toekomstplannen heb ik niet. Ik hoopte dat ik hier in Frankrijk kon bedenken wat ik verder met mijn leven wou doen, verder studeren, werk zoeken in een totaal ander werkveld dan waarvoor ik geleerd heb? Het plan om een half jaar in Parijs te gaan wonen staat momenteel op een laag pitje. Ik sta ook niet 100% achter dit plan, dus ergens lijkt het me dat het niet verstandig is om dat te gaan doen. Ik breng het elke avond in gebed, maar een duidelijk antwoord heb ik nog niet. Toen ik hier vanochtend met een vrouw in de kerk over sprak zei deze tegen mij: 'C'est Dieu qui nous guide'. (Het is God die ons leidt. ) In dit geloof leven de mensen in deze kerk ook echt. Ik wou dat ik soms wat meer van dat geloof had, in plaats van ongeduldig op antwoord zitten wachten. Ik kan sowieso zeggen dat ik heel veel van de mensen in Frankrijk heb geleerd, vooral van hun manier van geloven en de manier waarop ze dit uitdragen naar buiten toe.

Ik denk dat er nog wel 1 of 2 blogs komen voor ik mijn avontuur als au pair in Frankrijk eindigt. Bij deze wens ik jullie een fijne week toe en geniet nog maar even lekker van het zonnetje. Voordat jullie het weten komt de regen jullie weer lastig vallen! ;) ( Daar heb ik gelukkig niet zoveel last van in Frankrijk, haha :) )

Liefs uit Frankrijk