Hallo!

Ik zou al weken aan mijn laatste blog beginnen, maar het kwam er steeds maar niet van. En nu midden in de nacht had ik opeens inspiratie, dus het moest er maar eens van komen!

Morgen ( dat is het eigenlijk al.. ) ben ik precies 1 maand weer op Nederlandse bodem. Zaterdag 30 juni kwamen mijn ouders me ophalen in Metz. Diezelfde ochtend had ik mijn gastgezin al uitgezwaaid die voor 2 weken naar Montbeliard vertrok. Het afscheid nemen zat er al weken aan te komen en het voelde erg onwerkelijk. De week voordat ik vertrok huilden de kinderen erg veel, vooral Romane en Louise. Ze snapten niet waarom ik niet bij hen kon gaan wonen en af en toe naar huis kon gaan om mijn familie te zien, de lieverds! De weken voordat ik naar huis ging hebben we ook veel leuke dingen nog gedaan. Zo ben ik een dagje met het gezin naar de dierentuin gegaan, wat erg gezellig was! En hebben we een afscheidsmaal gegeten waar ik cadeautjes bij kreeg. De laatste zondag in de kerk is er speciaal voor mij gebeden en ben ik toegezongen door de gemeente, dat was erg mooi! Ook was het de laatste maand rond de 25 graden, dus ik heb goed aan mijn kleurtje kunnen werken!

Ik ben trots op mezelf dat ik dit opnieuw gedaan heb. Na mijn teleurstelling in Ierland was ik bang om opnieuw te falen, maar wie niet waagt wie niet wint immers! Ik heb het toch maar mooi even gedaan! Af en toe was het lastig om zo ver weg te zijn, maar skype maakte gelukkig veel goed! Ik heb echt onzettend veel van dit afgelopen half jaar geleerd. Niet alleen talen, maar ook qua levenslessen. Het is ontzettend verrijkend om in een ander land en in een andere cultuur te leven. Wij denken hier op de bult maar: Dit is normaal.. Maar het is helemaal niet 'normaal' om je hele familie zo dicht bij je te hebben wonen, of om naar een Christelijke school te gaan of naar de kerk! In Frankrijk waren de mensen ook erg nieuwsgierig naar hoe ik 'dan wel niet leefde,' aangezien ik in Frankrijk wel aardig moest wennen. Dit was erg lastig uit te leggen.. Als het goed is komt mijn gastgezin me een keertje opzoeken in Nederland, zodat ik mijn leven hier kan laten zien!

Ik heb totaal geen spijt van het afgelopen half jaar. Het was goed om te doen, op meerdere vlakken. Helaas ben ik er nog steeds niet uit wat ik nu in de toekomst moet gaan doen. Ik hoopte dat dat me in dit afgelopen half jaar duidelijk zou worden, maar helaas... Reizen is en blijft een grote passie van me, dus wie weet word deze blog ooit wel vervolgt.. ;)

Ik wil iedereen bedanken voor alle reacties, mailtjes en facebookberichten die ik heb gekregen zodat ik me toch nooit helemaal afgezonderd voelde van Urk. Mijn ouders, die me 2x hebben opgezocht in Frankrijk en natuurlijk Johan waar ik heel wat uurtjes mee in de auto zat naar Urk en weer terug. Bedankt hiervoor! :)

En voor nu: Tot ziens op de bult... :)